การสร้างความเป็นธรรมในสังคมโลก
ปาฐกถาพิเศษ อมาตยา เซน กาลดความเหลื่อมล้ำ
สร้างความเป็นธรรมในสังคม
วันที่ 17
ธันวาคม 2553 " อมาตยา
เซน " ผู้ได้รับรางวัลโนเบล
สาขาเศรษฐศาสตร์ พ.ศ.2541
ปาฐกถาพิเศษ ในหัวข้อ "การลดความเหลื่อมล้ำ
สร้างความเป็นธรรมในสังคม" (Building social justice to close the social GAP) ในเวทีประชุมสมัชชาสุขภาพแห่งชาติ
ครั้งที่ 3 ประจำปี พ.ศ.2553 ณ ศูนย์ประชุมสหประชาชาติ โดยมีสาระสำคัญที่น่าสนใจ ดังนี้
อมาตยา เซน
กล่าวว่า
ทุกวันนี้เชื่อว่าความยุติธรรมทางสังคมต้องเน้นไปที่คุณภาพชีวิตควบคู่กับเศรษฐกิจและสังคม
ซึ่งตอนนี้การปกครองในระบอบประชาธิปไตยของประเทศไทยอาจถดถอยกว่าในอดีต เพราะมีความไม่พอใจในเรื่องการกระจายอำนาจทางการเมืองอยู่บ้าง
อย่างไรก็ตามประเทศไทยเป็นประเทศที่มีการใช้อำนาจตามรัฐธรรมนูญ
และประเทศไทยก็เป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่และผมเองก็ชอบมากด้วย
เมื่อปี ค.ศ.1964 ผมได้เดินทางมายังประเทศไทยเป็นครั้งแรก
ไทยเป็นประเทศที่ค่อนข้างก้าวหน้า
แต่ไทยยังมีช่องว่างทางสังคมที่ประชาชนยังไม่พอใจอยู่เยอะเหมือนกัน
มีการวิจารณ์กันมากว่าในสังคมไทยมีทั้งผู้มีอำนาจและผู้ที่ไม่มีอำนาจ ผมเข้าใจว่า ความเข้าใจของคนไทยที่ไม่มีความรู้นั้นโดยพื้นฐานแล้วจะเกิดความระแวงขึ้นมา
ซึ่งเป็นสิ่งที่มีผลกระทบต่อการที่จะถูกเอารัดเอาเปรียบทางการเมือง
รวมถึงการใช้อำนาจทางการเมืองมาตอบสนองความต้องการทุกอย่างไม่ได้ ความไม่พอใจระหว่างฝ่ายรัฐบาลกับประชาชน
ท้ายที่สุดเราก็ยังต้องตั้งคำถามต่อไปว่า ทำไมความไม่พอใจยังมีอยู่ในสังคมไทย
และอาจส่งผลกระทบไปถึงความรุนแรง
ในการเสวนาหรือการพูดคุยกันนั้น
รัฐบาลเองก็ต้องมีส่วนร่วมเพื่อหาช่องว่างทางสังคม
หมายความว่าทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องจะต้องร่วมกันแก้ไข
ผมมาเยี่ยมประเทศไทยบ่อยครั้ง
ปัญหาของไทยถือว่าเป็นปัญหาที่ทั่วโลกก็กำลังเผชิญเหมือนกัน
ความไม่พอใจมีอยู่ทั่วโลกนั้น ต้องคิดต่อไปว่าคนไทยต้องทำอย่างไร
มีการใช้ประโยชน์ทางการเมืองมากน้อยแค่ไหน
กรณีของไทยไม่ได้โดดเด่นหรือแปลกไปจากประเทศอื่นเลย
จะแปลกก็อยู่ที่ว่าฝ่ายที่เกี่ยวข้องในการเข้าไปมีส่วนร่วมแก้ไข มีการที่ปล่อยให้แตกออกเป็น
2 ฝ่าย แบ่งออกเป็นกลุ่มก้อน แยกกันคิด
ซึ่งก็เป็นอีกวิธีหนึ่งในการแก้ไขปัญหา
แต่ก็คือช่องว่างทางสังคมที่เกิดขึ้นเช่นกัน
สมัชชาสุขภาพแห่งชาติเป็นสถาบันที่ดีมาก ทำให้เกิดความก้าวหน้าทางสังคม
จำเป็นต้องให้เกิดขึ้นเพื่อบรรลุความยุติธรรม ช่องว่างอาจจะมีอยู่จริง
ความไม่พอใจอาจเป็นความไม่พอใจแบบรุนแรง อย่างไรก็ตามต้องมีการประชุม
มีการพูดคุยหารือกัน
เพราะสิ่งที่คนเห็นในประเทศว่าเกิดอะไรนั้นเป็นเรื่องสำคัญ
คนในสังคมก็แสดงความคิดเห็นออกมามากมาย ซึ่งสังคมต้องนำมาแก้ไขและมองเห็นช่องว่างทางสังคมว่าเป็นช่องว่างในเชิงภูมิภาคหรือเชิงพื้นที่
หรือแม้กระทั่งช่องว่างความแตกต่างระหว่างเมืองกับชนบท
เพราะแต่ละภูมิภาคประสบปัญหาไม่เหมือนกัน
ปัญหาความแตกต่างด้านภูมิภาคเกิดขึ้นทั่วโลกควรช่วยกันแก้ไขปัญหา
ส่วนช่องว่างที่เกิดขึ้นมานานก็คือ ช่องว่างเชิงชนชั้น
ในความไม่เท่าเทียมกันระหว่างคนจนกับคนรวย
ซึ่งนำพาไปสู่ความไม่ลงรอยกันเหมือนประเทศอื่นๆในภูมิภาค
นี่ถือเป็นปัญหาที่ควรแก้ไขและคิดกันใหม่เกี่ยวกับความสัมพันธ์และความไม่เท่าเทียมกันทางชนชั้น
ในเรื่องเพศวิถีนั้น
ความแตกต่างระหว่างชายกับหญิงเกิดขึ้นสูง และยังคงเป็นปัญหาใหญ่ในหลาย ๆ ประเทศ
โอกาสทางสังคมมีน้อย เศรษฐกิจในหลายภาคส่วนไม่เกิด เสียงทางการเมือง ขาดความสมดุล
จนทำให้รัฐบาลได้ประโยชน์มากในทางการเมือง ซึ่งต้องมีการตรวจสอบ
มีช่องว่างหลายช่องทำให้ประเทศชาติไม่ได้ประโยชน์
จึงต้องมีการเข้ามาตรวจสอบตรงนี้จุดนี้ให้มาก
ส่วนเรื่องของศาสนาเป็นเรื่องที่อาจนำไปสู่การแบ่งแยกของคนในชุมชน
ความไม่เสมอภาคย่อมเกิดตามมา การดูแลคนกลุ่มน้อยอาจจะเป็นเรื่องที่ดูท้าทายดี
ในประชาธิปไตยนั้นคนกลุ่มใหญ่จะต้องมีความเข้าใจในปัญหาร่วมกัน ซึ่งก็ควรมีในประเทศไทยเช่นกัน
ในการดูแลคนคนพิการ 6ล้านคน จาก 6,000
ล้านคนทั่วโลก มีน้อยมาก ซึ่งมีผลต่อการหารายได้และการใช้ชีวิตของคนเหล่านั้นด้วย
ซึ่งสังคมต้องพยายามให้ความช่วยเหลือคนพิการในส่วนนี้
เพื่อคนพิการจะได้ใช้แขนขาเทียมตามความต้องการ
อย่างไรก็ตาม
สิ่งที่สำคัญเราจำเป็นต้องร่วมกันคิดร่วมกันทำว่ามีอะไรบ้างที่นำไปสู่ความแตกแยกของคนในสังคม
เมื่อความแตกแยกมารวมกันก็จะมีความรุนแรงเกิดขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ และเชื่อว่า
"ปัญหาสังคมไม่มีเพียงแค่นี้ ช่องว่างต่าง ๆ เป็นสิ่งที่นำไปสู่การแบ่งแยก
และสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งคือความแตกแยกหลายอย่างมารวมตัวกันก็จะกลายเป็นความยิ่งใหญ่ของปัญหา"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น